از صداهایی که درون تو هستند،خود را رها کن.دیری نخواهد گذشت که از شنیدن صدایی آرام و نجواگونه ای ،حیران خواهی شد.صدایی که تازگی دارد.نمی دانی کیست.نه مادر نه پدر نه معلم و نه هیچ کس دیگر.

ناگهان در می یابی که صدا ،صدای خود توست.به همین دلیل نمی توانستی آن را بشناسی و یا بدانی کیست.

صدای خود را کشف کن .آنگاه بی باک دنبالش بگرد.به هر جا که می خواندت ،سرنشت تو آنجاست.تنها در آنجاست که خرسند خواهی بود.تنها در آنجاست که شکوفه می کنی و در همان گلزار است که آگاهی از راه می سد.